Vanavond zijn we om acht uur twee minuten stil. We herdenken de mensen die in Nederland of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in oorlogssituaties en bij vredesoperaties. We zijn stil omdat deze mensen hun leven gaven voor onze vrijheid.
De discussie van afgelopen week over wie we precies herdenken tijdens dodenherdenking, maakt mij bewust. Bewust van onze vrijheid om in stilte te vragen, te wensen of te eren. Tegelijkertijd voelt de discussie tegenstrijdig. Het voelt niet goed om een strijd te voeren over de vrijheid van herdenken.
Vrijheid is kostbaar, kwetsbaar en niet vanzelfsprekend. En bovenal vraagt vrijheid om oog voor elkaar te hebben en respect voor elkaars verschillen te tonen. Zodat verhalen herleven en worden gedeeld. Verhalen van mensen zoals jij en ik. Van vroeger en nu. Die ons eraan herinneren dat we 'dat gruwelijke' nooit meer willen.
Vandaag krijgen we de tijd om daar even bewust bij stil te staan. Twee minuten samen in vrijheid luisteren naar de stilte. Die vrijheid wil ik delen. De oorlogsslachtoffers en hun verhalen verdienen een plaats in mijn leven. Dankzij de stilte ontstaat er ruimte om daarover na te denken.