Petje af en diepe buiging

Woensdag 15 april stond er een raadsactiviteit op de planning, dit keer waren we te gast bij de brandweerkazerne.

In een korte presentatie vertelde Teamleider Ben Ham, vol passie, enthousiasme en erg veel afkortingen over het reilen en zeilen van “onze brandweer”

We spraken onder andere over de aanrijtijden, waarbij we nog eens fijntjes met ons neus op de feiten gedrukt werden. We hebben een uitgestrekte gemeente, we werken met vrijwilligers, en we redden het “bijna”.  Wanneer je je dan bedenkt dat vrijwilligers alles laten vallen wanneer er een melding komt, zich naar de kazerne begeven en binnen no-time in de auto zit om hulp te gaan verlenen in een gebied zo groot als het onze…en het dan “bijna redden” …  knap, heel knap!

Vrijwillig is niet vrijblijvend, dat geldt overal, maar als brandweerman, of brandweervrouw extra. De afgelopen maanden is er actief ingezet op het werven van nieuwe mensen. Lastig, sta er maar eens bij stil. Je moet nogal wat regelen; op je werk, maar zeker ook in je privésfeer. “het is meerdere keren voorgekomen dat ik het karretje vol boodschappen in de supermarkt parkeerde, om vervolgens mijn vrouw te bellen. Boodschappen heb ik gedaan, ze staan bij de houdbare melk, haal jij ze even op, ik moet op pad” aldus Ham.

De animo was gemiddeld te noemen bij de wervingsactie, er wordt heel voorzichtig gerekend dat er 4 a 5 nieuwe mensen opgeleid kunnen worden.

Na de feiten en de cijfers mochten wij als raadsleden even proeven, proeven van het werk, hun passie. Beneden op het terrein stond een heuse vrachtwagen enorm in de brand. En de trots van het korps een TAS of  TS (tankautospuit) vol schuim! Wat een indrukwekkend apparaat, binnen een zucht was de auto geblust.  Ook nog een demonstratie van het “knippen” van een auto, het praten met de chauffeur die achter plexiglas zat te kijken naar die enge grote apparaten. En dan die grote stoere brandweermannen, die zo geweldig begripvol, maar zeker doortastend van het oude golfje een iets minder hippe cabrio wisten te maken.

Na afloop werden we uitgenodigd voor een drankje in de kantine. We spraken nog over de grote festivals in onze gemeente, de Opwekking, Lowlands, Defqon, of dat ook veel extra werk gaf. Jazeker, en gaaf dat we het vinden! Of het ook meer moest kosten? Nee, ik heb nog nooit een factuur gestuurd. Maar het is wel gaaf! Ook zeker om te zien hoe een dergelijke organisatie hun eigen veiligheid weet te organiseren (MoJo)

Ik heb genoten, vond het heel leerzaam maar ook erg leuk! En wat me het meest zal bijblijven? Dat het allemaal vrijwilligers zijn, petje af en diepe buiging!