Deze keer was ik echter één van de
genodigden. Samen met Guido, onze fractie assistent, vertegenwoordigden wij de
VVD Dronten, en melden wij ons keurig op tijd in de Meerpaal voor de
broodmaaltijd.
Ik weet dat er verschillende disciplines
zijn in land-, luchtmacht en marine, maar dat daar ook zoveel verschillende
uniformen bij hoorden, dat wist ik niet. Of liever gezegd, het is me nooit
opgevallen, maar mooi is het wel.
Na het eten gingen alle genodigden naar
de kerk. Daar was de herdenkingsbijeenkomst, deels in het Nederlands en deels
in het Engels. De eerlijkheid gebied me te zeggen, dat ik in eerste instantie
meer onder de indruk was van de muziek. Het koor, Fox Flevium, zong mooi,
maar de jonge mensen die daar toch maar voor een onbekend publiek speelden, die
maakten een diepe indruk op me!
Het Vaandel werd binnengedragen door een
Airgunner, behulpzame mensen van de organisatie wilden hem helpen. Helpen om
het Vaandel omhoog te houden, kordaat weigerde hij die hulp. De eer en de trots
die hij uitstraalde was bijna voelbaar. Wankel en breekbaar bracht hij de vlag
naar voren in de kerk. Een vlag, een Vaandel van de diverse divisies, nog
zoiets; ik weet dat ze er zijn, maar ook dit was me nooit opgevallen.
De dienst ging snel voorbij en de
afwisseling van tekst en muziek, van taal en personen maakten dat, voordat ik
het wist, dit gedeelte ook weer voorbij was. Buiten onder de toren verzamelden
we ons. Samen met een aantal raadsleden en een afvaardiging van de
moslimgemeenschap liep ik naar het plein. Gewoon; dat normaliter grote lege
plein, waar we allemaal zo mee bezig zijn. Vandaag was het echter heel vol!
Voor ons liepen militairen en achter ons
ook een gezelschap oudere heren prachtig geüniformeerd. Toen we het plein
daadwerkelijk opliepen klonk applaus, zeker niet voor ons, maar voor hen die
voor onze vrijheid vochten en vechten, maar ik kan je verzekeren, het was een
kippenvelmoment!
The last post, de prachtige bloemen, de
eervolle taak van veel mensen om bloemen bij het monument te leggen, de muziek,
en zelfs de fly by van de vliegtuigen, het maakte een diepe indruk op me, maar
toch die ene Airgunner met zijn Vaandel. Het Vaandel wat hij
met zoveel respect behandelde, de trots waarmee hij naar voren liep…. Ik ben er
nog even stil van.
Dit was dus een herdenkingsbijeenkomst
waarvan ik wist hoe het zou werken, ik wist wat er allemaal gebeurde, al die
jaren. Dit jaar maakte ik er een heel klein beetje deel van uit, en het was
mooi!
Zo is het met veel zaken, we weten dat
het er is, maar maak je er deel van uit, dan kan het zo anders zijn, zo anders
voelen. Indrukwekkend!
8 januari was ik ook op het plein. We
stonden toen stil bij de laffe aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. Ook dat
moment realiseerde ik me dat vrijheid dus niet vanzelfsprekend is, net als
vandaag maandag 4 mei…..
Vrede en vrijheid, we weten dat het niet
vanzelfsprekend is, reden temeer om daar bij stil te staan! De organisatie, en
dus ook alle vrijwilligers, wil ik grote complimenten maken, en heel veel
wijsheid wensen voor de jaren die volgen. Vooral als er geen Airgunners meer
aanwezig kunnen zijn, we mogen niet vergeten!
Zoals de tekst van de liturgie:
Memorial Service, 4 mei 2015 WE WILL REMEMBER THEM